Kinesiotaping to metoda leczenia i rehabilitacji polegająca na naklejaniu na skórę specjalnych elastycznych plastrów. Plastry te mają na celu wspomaganie naturalnych procesów samoleczenia organizmu, poprawę krążenia krwi i limfy, zmniejszenie bólu i napięcia mięśniowego oraz poprawę stabilności stawów. Kinesiotaping jest stosowany zarówno u dorosłych, jak i u dzieci.

W terapii dzieci kinesiotaping może być pomocny w leczeniu wielu schorzeń i zaburzeń, takich jak:
- asymetria czaszkowa
- asymetria toniczno
-symetryczna szyi
- asymetria toniczno-labiryntowa
- wady postawy
- skolioza
- płaskostopie
- dysplazja stawu biodrowego
- zespół Downa
- mózgowe porażenie dziecięce
- autyzm
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej
- opóźnienie rozwoju psychoruchowego
- zaburzenia integracji sensorycznej.

Kinesiotaping może być stosowany u dzieci od pierwszych dni życia, pod warunkiem że nie ma przeciwwskazań do jego użycia. Przeciwwskazania to m.in.:
- alergia na klej lub materiał plastra,
- rany, otarcia lub infekcje skóry w miejscu naklejania plastra.

Kinesiotaping należy wykonywać pod nadzorem lekarza lub fizjoterapeuty, który zna zasady i techniki naklejania plastrów. Nie należy stosować kinesiotapingu na własną rękę, ponieważ może to spowodować pogorszenie stanu zdrowia lub powikłania. Plastry należy naklejać na suchą i oczyszczoną skórę, zgodnie z kierunkiem włókien mięśniowych lub naczyń limfatycznych. Plastry należy delikatnie docisnąć do skóry i pozostawić na kilka godzin lub dni, w zależności od celu terapii. Plastry można zmywać wodą i mydłem, ale nie należy ich suszyć suszarką do włosów ani wystawiać na działanie promieni słonecznych. Plastry należy zdjąć ostrożnie, w kierunku przeciwnym do naklejania.

Kinesiotaping jest bezpieczną i skuteczną metodą terapii dzieci, która może przynieść wiele korzyści dla ich zdrowia i rozwoju. Jednak należy pamiętać, że kinesiotaping nie jest lekiem ani cudownym rozwiązaniem wszystkich problemów. Kinesiotaping powinien być stosowany jako uzupełnienie innych form leczenia i rehabilitacji, takich jak ćwiczenia fizyczne, masaże, terapia manualna czy terapia zajęciowa. Kinesiotaping nie zastępuje ani nie eliminuje potrzeby kontaktu z lekarzem lub fizjoterapeutą.